Eerste dag Gussew-reis 2020

Sjemot 5 (Exodus 3:17-4:17)
Deze daglezing bevat o.a. de opdracht van God aan Mozes het volk te gaan bevrijden, de tekenen die hij meekrijgt en het verzet dat hij aantekent tegen deze opdracht. Met name die bezwaren van Mozes roepen herkenning op en tonen aan hoezeer we door hetzelfde gebrek aan Godsvertrouwen bezield worden bijvoorbeeld als we gevraagd worden een ambt te bekleden.
Daarom begonnen we de dag ook door voorafgaand aan onze reis in de keuken vóór zessen Psalm 121 te lezen die ons de Bewaarder Israëls in herinnering brengt die zo heel concreet zelfs onze voet voor wankeling bewaart.

Even óver zessen reden we weg na alle spulletjes die we van gemeenteleden hadden meegekregen (chapeau voor jullie betrokkenheid!) een plekje te hebben gegeven, terwijl Nienke ons uitzwaaide en Stijn dat in zijn dromen wel zou doen. De wind was gaan liggen, de maan scheen helder en zou een paar uur later door de zon worden opgevolgd die de hele dag aan een wolkeloze hemel stond bij een temperatuur van 11 graden. Is het nu begin april of half januari, zo vroegen we ons af op een parkeerplaats waar we een kop koffie dronken met een traditionele “Ome Joop” erbij. ‘Ome Joop’ is een puik recept voor boterkoek dat Nienke mij door het jaar verbiedt, maar alleen toestaat te eten tijdens de reis naar Gussew. Omdat ze geveld was door de griep was ze niet in staat deze koek ditmaal te bakken, waardoor het eenmalige jaarlijkse boterkoekfeest in het water dreigde te vallen. Gelukkig sprong Anneke van Lohuizen bij die bij hoge uitzondering dit recept gekregen had na vorig jaar mee naar Gussew te zijn geweest en er zo met Harm van genoten had. Zodat op de valreep er toch nog een ‘Ome Joop’ in de Nissan van André werd ingescheept en ook hij en Jolanda er wederom van konden genieten.

Onze eerste stop was Rinteln, een historische stad vol vakwerkhuizen aan de Weser, waar we bij een bakkerij in het centrum koffie hebben gedronken. Waar eerst André had gereden, ging ik toen achter het stuur en we hebben gedurende de dag ook meerdere gewisseld. Het was niet druk op weg, weinig ‘Baustellen’, zodat we in rap tempo Hannover en Berlijn achter ons lieten en tegen half twee Polen binnenreden. Gezien het enorme vertrouwen van André in de inhoud van zijn tank bleef hij maar doorrijden, zodat er op een gegeven moment in beeld verscheen dat we nog maar 6 kilometer te rijden hadden. En dat terwijl er nog geen tankstation in zicht was. Behalve dat ons al was opgevallen dat hij gaandeweg wat stiller geworden was in ons geanimeerde gesprek, ging hij nu ook langzamer rijden en gleed steeds verder de vluchtstrook op om zoveel mogelijk benzine te sparen teneinde te voorkomen dat zijn predikant straks kilometers langs de snelweg zou moeten lopen om de koffiekan met een beetje benzine te gaan vullen bij een Poolse boer die dicht langs de autobaan woonde. Maar net toen er nog vier kilometer te gaan was op de display, verscheen er een bord langs de weg dat er over vijf kilometer een tankstation zou komen, waardoor we op het nippertje nog met dat snippertje (benzine) bij de pomp kwamen. “Dat doet hij nou altijd” was de laconieke reactie van Jolanda, hetgeen mij voor de komende dagen weinig hoopvol stemde.

Na deze slow-down actie waren we toch vóór half zes in Torun en dat wapenfeit mag worden bijgeschreven als een nieuw record! Na ingecheckt te zijn in ons hotel hebben we ons in onze naast elkaar gelegen kamers geïnstalleerd om direct daarna een eetgelegenheid op te gaan zoeken in het altijd weer wondermooie middeleeuwse centrum van deze stad van Nicolaus Copernicus, de man die ons bescheidenheid leerde, door te hebben ontdekt dat niet de zon om de aarde, maar de aarde om de zon draait. Ofschoon dit een wiskundig, theoretisch bewijs was hebben Keppler en Newton dit later verder uitgewerkt en wordt deze theorie nu overal ter wereld erkend als een grote ontdekking. Uit angst voor vervolging (van de Rooms-Katholieke kerk) publiceerde hij zijn boek, waarin hij dit bewijs beschreef pas na zijn dood (in 1543)!

Torun is in 1231 door de Duitse orde gesticht, werd al vroeg in 1337 een Hanzestad en kwam in 1466 onder Poolse invloed. In 1772 werd Torun weer aan West-Pruisen toegevoegd, totdat het na het verdrag van Versailles weer aan Polen toeviel. In 1939 veroverde de Duitsers het opnieuw, totdat de Russen er in 1945 kwamen en Polen een satellietstaat werd van de Sovjet-Unie. De binnenstad van Torun staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en dat is met recht. Alles is ook nog gebaad in de Kerstsfeer die hier weken langer langer duurt dan bij ons. De maaltijd deed ons goed en straks nadat dit stukje ingeleverd is, gaan we nog even op zoek naar mijn vorig jaar verdwenen bruine hoed en drinken we in die studentenkroeg nog een heerlijke glas Irish Coffee. En mocht de hoed er nog liggen dan drinken we er twee!
Bij wijze van slaapmutsje…

André en Jolanda van Laar
Kees Lavooij